Aardbei

Door hun opvallende kleur en heerlijke geur vallen ze bij iedereen in de smaak. Heb je ooit wel eens geroken aan de vruchten? Ze zijn verwant aan rozen en geven een zachte geur af wanneer ze aan struiken groeien. De Latijnse benaming van de aardbei, Fragaria, betekent dan ook “geurend”.

Al vanaf de 14e eeuw vinden we aardbeien terug in onze tuinen. In die tijd werden ze vooral gebruikt als sierplant en vervolgens voor medicinale redenen. De aardbei zoals wij de vrucht kennen heeft Amerikaanse voorouders en is ongeveer 200 jaar oud. In tegenstelling tot de Amerikaanse variant, die vrij hard is, zijn de Europese geteelde vruchten heerlijk zacht.

De Nederlandse benaming ‘aardbei’ dankt haar naam aan het feit dat ze dicht bij de aarde groeit. ‘Bei’ is dan weer ontleend aan het Franse woord baie en betekent bes. Botanisch gezien is de aardbei een schijnvrucht. Een echte vrucht groeit uitsluitend uit een vruchtbeginsel; het onderste gedeelte van de stamper van een bloem. Het rode gedeelte dat we eten, groeit echter vanuit de bloembodem. De echte vruchten zijn de pitjes die je aan de buitenkant ziet zitten. Andere schijnvruchten zijn onder andere de ananas, braam, appel, peer en vijg.

Aardbeien bevatten veel voedingsstoffen maar weinig calorieën. De vezels in aardbeien helpen je om hongergevoel te voorkomen en versnellen je stofwisseling (door het eetlust-opwekkende hormoon ghreline te verminderen). Daardoor eet je tijdens de maaltijd minder en ben je tussen de maaltijden door minder snel geneigd om te gaan snoepen. En plus: eenmaal de smaak te pakken, grijp je eerder naar een aardbei dan naar een snoepje.